Maar wat als jij me gehoord had, schreeuwend in de stilte,
in het niets - zou jij gekomen zijn, voor mij - voor niets?

Want je ziet het wel aan mij - en ik aan jou
je hoort het in mijn stem, ook al zeg ik niets, blijft het
stil, stiller, stilst
besloot ik om mijn mond nooit meer open te doen en mijn
gevoelens niet te tonen - uit te spreken

Maar je weet het wel

Want de kringen in het tafelblad en onder mijn ogen spreken
boekdelen; roodbevlekt zegt toch wel alles - spreekt al
jouw verwachtingen uit voor mij,
alles wat je al gedacht - verwacht had

De stilte grijpt om zich heen, maakt slachtoffers waar hij
wil, en ik -

ik ben alleen maar stil; tot het inhouden van mijn snikken weer
teveel wordt en ik niets kan dan alleen nog maar huilen,
tranen geruisloos - geluidloos - over mijn wangen
kan laten stromen;

snikken en huilen zonder geluid is net zo makkelijk als
bloeden zonder pijn

Maar jj hoorde het wel - tussen de stiltes door -
sprak je alles voor me uit, redde je mij van mijn ondergang
die ik zelf gemaakt had; mijn eigen hel,
kuste je zachtjes mijn roodomrande ogen -
en zouden we alleen maar zitten, urenlang

Genietend van de stilte