Woorden gevonden
Wat mijn woorden al even niet meer zeggen konden.
Mijn inspiratie opnieuw hervonden.
Maar zelf nog niet helemaal tevreden.
Je maakt iets in mij los.
Ben ik nu de klos?
Ik weet niet wat het is, dat in mij is ontwaakt.
Maar ik voel me zeker wel geraakt.
Er zit iets ontwapenends in je lach.
Waardoor ik meer van mij laat zien, dan menigeen ooit zag.
Ben ik nu verliefd? Ik heb eigenlijk geen idee.
Maar daar zit ik nu echt niet mee.
Wat wat ik voel is positief.
Dat ik het niet herken, neem ik wel voor lief.
Ik laat de tijd zijn gang wel gaan.
Misschien dat ik mijn innerlijk stem dan vanzelf zal verstaan.
Maar dat, wat mij erg kan bekoren,
zal ik je zoveel mogelijk laten horen.
Als ik dat tenminste durf en kan.
Al sta ik hier nu al versteld van...
Dat het alleen maar makkelijker zal gaan, iets wat ik wens.
Want het maakt me uiteindelijk tot een completer mens.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||