op de zesde was
een stoel als stille
getuige vastgebonden
aan de balkonleuning
beneden blauwe lampen
een gele ambulance
vanaf beneden steeg
de ontzetting op waarna
berusting neerdaalde
in de negentig zonder
enig vooruitzicht
de beide zoons kwamen
niet, ze was al lang dood
op de begrafenis bleef
het stil, doodstil
| SWQ: | Woensdag, maart 04, 2009 21:11 |
| Heftig maar getrouw: de prevalentie van zelfdoding onder ouderen is aanzienlijk hoger dan common sense je doet vermoeden. Ik heb er nog niet eerder een gedicht over gelezen en alleen al daarom mijn dank voor het posten van dit gedicht :) | |
| Cornelia.dvw: | Dinsdag, maart 03, 2009 08:17 |
| Zelfmoord bevatten is al moeilijk maar begrijpen nog moeilijker. De pijn en het verdiet moet onvoorstelbaar zijn. Liefs, Cornelia |
|
| Werner Domroese: | Maandag, maart 02, 2009 23:58 |
| Narcis(t): | Maandag, maart 02, 2009 23:04 |
| pijnlijk... | |
| Samhain: | Maandag, maart 02, 2009 22:51 |
| God wat vreselijk, om zo aan je einde te willen komen, nou als ik in the negentig zou zijn en 2 zoons zou hebben, duh dan zou ik graag en dankbaar een natuurlijke dood willen sterven, ben tegen zelfmoord en zou t mijn jongens nooit kunnen aandoen en mezelf ook niet!!! Liefs Sammie X | |
| funisgone: | Maandag, maart 02, 2009 22:01 |
| ow wat een pijnlijk einde! | |
| Auteur: Ric Geedneth | ||
| Gecontroleerd door: Christa | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||