het is al een hele tijd geleden,
toch heb ik moeite met vergeten
ik denk nog vaak aan die tijden
en aan de dag van scheiden
soms dan denk ik nog aan zijn armen om mijn zij
aan de woorden die hij me zei
er kwam een einde aan al mijn mooie dromen
en waar ik voor vreesde is mij toen overkomen
hij zei dat hij zou blijven maar hij verdween
ik bleef achter met donkere dagen om me heen
een schaduw viel over mijn bestaan
nadat hij voorgoed was gegaan
herrineringen die ik koester diep in mijn hart
nu alleen nog stil en verward
bleef ik achter, in mijn leven
waar het lastig is nog iets te geven.
want ik ben zo bang weer te verliezen
vaak in het leven kun je niet kiezen
wordt de keus voor je gemaakt
en verlies je iets wat van jou was, en zo volmaakt.
ik vraag me af waarom doet het nog pijn
waarom wil ik niets liever dan bij hem zijn
waarom denk ik daar nog altijd aan
zal het dan nooit overgaan
Het is erg zo te moeten leven
steeds maar aan die ene willen geven
nooit niet kunnen vergeten
en altijd maar blijven denken aan die ene
soms voel ik me verraden
een leven gevangen in een web van draden
niet loskomend van het feit
dat de herrinering aan jou maar niet slijt