Lente op de begraafplaats
De zon schijnt over vervallen graven.
Geeft een verwarrend beeld.
Mensen die het leven gaven.
Dierbaren achter lieten op aard.
Stenen met warme stralen bedeeld.
Even zo warme herinneringen bewaard.
Bloemen groeien als teken van leven.
Op deze hof des doods.
Omdat niets het leven kan stoppen.
Zelfs niet ... de dood.
Lente, leven na de dode kille winter.
Herfst voorlopig nog lang niet in zicht.
Warme, blije dagen zullen komen.
Net als het eind van dit gedicht.
De zon schijnt vrolijk op vervallen graven.
Ik weet niet wat het met mij is.
Maar dit voelde toch heel even.
Als wat licht op een plek van duisternis.
Reacties op dit gedicht
| isolina: | Woensdag, maart 04, 2009 14:58 |
| heel mooi. inderdaad,ieder jaar weer zie je alles weer in bloei gaan , het leek dood ,maar nu weer in leven . zo ook met de mens!!!! knuff maria (Isolina) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||