Niemand

betraande ogen,
een niet bedoelde lach
niemand om iets tegen te vertellen,
weer een gebroken dag.

wensen over beter
dromen over meer
maar dat het niet verandert,
doet dan alleen maar meer zeer.

Ik wil erover praten
zoals mij werd gevraagd
maar juist op de momenten dat het nodig is,
is het net of mijn gesprek is verdaagd.

Niemand die nog oren heeft
van wie ik vertrouw,
Niemand die durft te zeggen
ik luister wel even naar jou.

en zie je wel
dan wil niemand iets van mij horen...
en is er geen persoon die iets tegen mij zegt.
want iedereen heeft hun mond verloren.

dus dat men zonder mij kan is wel zeker.
en dat men mij niet horen wil is een feit.
dus waarom zal ik nog blijven leven.
als ik toch alleen maar lijd

Geschreven door

*only-tears*

Reacties op dit gedicht

only-tears vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

*dark__eyes*:	Donderdag, augustus 27, 2009 17:26
jij verwoordt iets met dit gedicht, waar ik al een tijdje naar op zoek ben... want het is precies hoe ik me voel, maar het lukte me steeds niet om het zelf te verwoorden. thnx. echt super van je.

LittleDreamer3:	Woensdag, augustus 26, 2009 00:10
Als je weer het gevoel hebt dat niemand naar je luistert, kan je altijd mailen he ;) Sterkte&knuff,

passybloem:	Woensdag, maart 04, 2009 17:06
hey lieverd.. ik ben niet gewend je zo somber te lezen. wil graag weer eens met je praten. love Bea/ passy

Over dit gedicht

Auteur: *only-tears*
Gecontroleerd door: pantarhei
Gepubliceerd op: 04 maart 2009
Thema's: [Eenzaamheid]