Winterblues

Alleen in mijn kamer
Geen zin in eten
Piekerend
Koud
Waarom kan ik de wereld niet controleren?
Waarom kan ik mijn geliefden niet het geluk geven?
Moeten zij ploeteren, net als ik?
Zal ik ooit liefde vinden of ben ik daarvoor te dik?
Wat zal de toekomst brengen?
Worden mijn ouders oud?
Vindt mijn broertje het geluk?
Houden mijn vriendenrelaties of vallen ze stuk?
Bevalt mijn nieuwe baan?
Kan ik eindelijk naar huis toe gaan?
Maak ik goede keuzes of krijg ik enorm spijt?
Rijmelarij van likmevestje maar ik moest het even kwijt.
De zon is er niet om mij te verwarmen,
Geen knuffel van vriendenarmen,
De winterblues zit in mijn hoofd en in mijn lijf
21 maart begint de lente, denk niet dat het zo blijft.

Geschreven door

Aquelle

Reacties op dit gedicht

Aquelle vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Werner Domroese:	Woensdag, maart 04, 2009 23:53

Metal Erik:	Woensdag, maart 04, 2009 23:11
Veel zaken, niet te controleren. Vele kunnen ons ook niet deren. Waar ik deels controle ervaar zal ik inzet tonen. Van deze opmerking krijg ik zeker geen spijt: MIJ raak je als vriend nooit kwijt! Ook deze blues kon mij wel bekoren, Maar daar valt zaterdag meer te horen!

trucker klaas:	Woensdag, maart 04, 2009 22:25
tja de blues kan eentonig zijn bijna lente.... klaas

Over dit gedicht

Auteur: Aquelle
Gecontroleerd door: Marina
Gepubliceerd op: 04 maart 2009
Thema's: [Eenzaamheid] [Angst] [Verdriet]