De vuurtoren.
Zwaar weer op komst, zet je schrap.
Of zit je er al middenin?
Zelfs het sterkste schip, de beste stuurman is verloren.
Zonder de hulp van de vuurtoren.
Richt je ogen op het licht.
Of je het nou gebruiken wilt of niet.
Houd de toren in de gaten.
Het bespaarde al menigeen verdriet.
Midden in je zware storm, voel je je zeker niet fijn.
Van alle kanten wordt er op je gebeukt.
Voor zover ik het kan, wil ik graag je vuurtoren zijn.
Om te voorkomen dat het schip verder deukt.
Soms in onweer je richting kwijt.
Aan je route moet je blijven schaven.
Maar vertrouw je op de vuurtoren.
Bereik je misschien de veilige haven.
Dwingen het licht te aanvaarden kan de toren niet.
Daar voor heeft de schipper zelf de verantwoording.
Maar uit overtuiging dat hij je niet zinken liet.
Staat de vuurtorenwachter aan de boording.
En ben je toch eens bang voor de stranding?
De toren staat als een rots in de branding.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||