(GS) In het sluiten.
eeltige vingertoppen etsen
in het niets en niemandsland
een schim of mijmering
van vormen die vallen als droog blad
betreurd maar soepel
op de zachte roep van sterven
oude adem blaast houten schaduwen
over het glas
de rook wulps en donker
draagt een zwaar geweten
en hij
hij speelt de blues
voor al zijn duivels
afgeragd en onbezeten
hij speelt en speelt en
het graf in zijn borst
ramt schorre gaten in zijn kreten.
Reacties op dit gedicht
| Quando: | Vrijdag, juli 15, 2022 14:55 |
| Heerlijke laatste zin dit eigenlijk. | |
| Fri..: | Donderdag, mei 28, 2009 13:57 |
| :) terug hihi ;) hoe isset? | |
| Ludy: | Zondag, maart 08, 2009 01:27 |
| Fenomenaal! Liefs, Ludy |
|
| red one: | Vrijdag, maart 06, 2009 11:34 |
| Hey loopt jouw klok achter? :P succes dan maar Liefs red |
|
| gijsje: | Vrijdag, maart 06, 2009 08:50 |
| je zou ervan gaan palingroken heeel mooi gedaan! succes! Grtjs, gijsje. |
|
| art310sr: | Vrijdag, maart 06, 2009 01:39 |
| behagelijk, nice job | |
| switi lobi: | Vrijdag, maart 06, 2009 00:41 |
| Brrr... bijzonder sterk gedicht! Fijne nacht, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||