het witte blad
Terwijl ik op het witte blad staar
Komen gevoelens mij te boven
Ze zaten opgekropt.
het witte blad
Is mijn toevlucht,
Het is als een spons
Het zuigt al men verdriet uit me.
Letters staan op het papier
Ze worden langzaam weg gevaagt
Daar een stort van tranen
En niemand zal ooit weten
Wat er toen stond.
Komen gevoelens mij te boven
Ze zaten opgekropt.
het witte blad
Is mijn toevlucht,
Het is als een spons
Het zuigt al men verdriet uit me.
Letters staan op het papier
Ze worden langzaam weg gevaagt
Daar een stort van tranen
En niemand zal ooit weten
Wat er toen stond.
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127: | Vrijdag, maart 06, 2009 17:26 |
| mja zo schrijven kan deugd doen zonder echt direct genot te ervaren :) Nr 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verginia vijver | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||