evenredig aan het verdwenen deel
groeide het besef dat dit fout was
bij het zien van het laatste randje
begreep ik het opeens helemaal
ik sprong het water in en zwom
probeerde te herstellen wat ik
onnadenkend had veroorzaakt
wanhopig zocht ik een uitweg
het was te laat
geen weg terug
geen toekomst
ik verdronk alleen
| Werner Domroese: | Zaterdag, maart 07, 2009 03:42 |
| Ook in mijn ''Tranendal'' terecht gekomen? Dan ben je in ieder geval niet meer alleen. Scheelt misschien, gedeelde smart is immers halve smart. | |
| Samhain: | Vrijdag, maart 06, 2009 23:06 |
| Hard zwemmuh dan komt t wel goed, liefs Sammie x | |
| Annee_*: | Vrijdag, maart 06, 2009 20:10 |
| Wat een verdrietig gedichtje, maar wel op een prachtige manier verwoord! Groetjes, Anne. |
|
| Auteur: Ric Geedneth | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||