Nachtbraken
Slapenloos jammert de regen,
buiten en tikt tegen de
buitenkant van het raam,
waar ik warm en
zonder natigheid
de grijze wolken
in de lucht aanschouw.
Openstaande ogen,
vonden geen ogenblik
van sluiten en gesloten
zijn.
Zij hebben de nacht
gebraakt, verkozen
en het nieuwe licht
gezien,
Een nieuwe dag,
waarin historisch
mijn leven van vandaag
opnieuw beginnen zal,
Als ik kan slapen,
straks of dadelijk.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: art310sr | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||