Een verkeerd beeld...
Welk beeld heb je zelf, welk beeld heeft de ander?
Dat is wat me versteld deed staan.
Ik weet dat ik al op meerdere manieren verander.
Maar weer was ik bijna mijn doel voorbij gegaan.
Met woorden op zoek naar de oplossing.
Dat was nieuw, maakte me toch wel verward.
Ik wist dat ik de confrontatie aan moest gaan.
Maar was voor mijn gevoel hierin veel te hard.
Ik dacht, ik ga door, als ik te hard ben, hoor ik het straks wel.
Na de oefening tijd voor de feedback.
Je bent veel te lief, was mijn deel.
Dat voelde toch wel heel gek.
Geconfronteerd met die opmerking, bleef ik maar denken.
Ik heb al eens iets geschreven over, ruwe bolster, blanke pit.
Maar toen heb ik nog niet geweten,
dat het zo diep in me verweven zit.
Natuurlijk is dit op zich alleen maar een goed iets.
Velen hebben daar over lopen dromen.
Maar ben je in deze wereld té zacht voor een ander.
Zul je ook in de problemen kunnen komen.
Je moet soms gewoon opkomen voo jezelf.
Voor wat je vindt en je belangen.
Daar heeft iedereen uiteindelijk baat bij.
Dat te kunnen, is mijn verlangen.
Zelfs in een relatie, waar liefde toch een basis is,
kan té lief willen zijn zorgen voor moeilijkheden.
Als je voor jezelf opkomt, weet de ander ook waar ie aan toe is.
Een hechtere relatie behoort dan tot de mogelijkheden.
De eerste indruk, vaak beangstigend, door donkere uitstraling.
Maar kijkt men verder, ontstaat een echter beeld, wat heet,
Achter het oppervlakkige, ruige masker,
zit een lieve jongen die het ook allemaal niet meer weet.
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||