Bij mij zitten echt geen draadjes los

Ze zitten eventjes anders inelkaar

Daardoor kwam de stem tot mij

Hij vertelde over de diepste geheimen

Hoe ik de wereld kon gaan veranderen

Helaas ik zat in een immense woestijn

Overal waar ik keek was er zand te zien

Totdat er ineens een palmboom opdoemde

Ik liet mijn tocht even voor wat het was

Moest bijkomen van de pijn in mijn hart

De dorst voor deze liefde was immens geworden

Tuurlijk alle vogels en honden met wie ik was

Zij hielden me scherp hielden mij op aarde

Dus liefde voor iedereen die ik tot nu toe heb mogen kennen

Helemaal voor hen die altijd me bleven steunen

Nu lag ik lachend onder mij palmboom te rusten

Waarna ineens mijn leger klaar stond voor me neus

Moet nu alleen nog dit diepe meer oversteken

Dus probeer ik maar over het diepe water heen te lopen

Zorg ik daarmee dat het leger voller wordt van hoop

Om dan samen met de hoop aan de wandel te gaan

Laat dit nou geen Fata Morgana worden mensen