De reis van steentje

De reis van steentje

De reis van Steentje

Steentje ligt nietig en alleen, geland tussen wat gras, helemaal niet mooi, scherp getand en ruw.

Een sandaal, gevuld met een fijne voet, schept hem als met een lepel. De voet trekt zich schielijk terug, hinkt wankelend over de weg. De sandaal wordt leeggeschud, Steentje valt en komt terecht bij zijn familie. In de groep valt hij niet op.

Een autoband neemt er enkele mee. Die dolle rit breekt alle scherpe kantjes. In de buurt van een woning rollen de steentjes in de goot. Daar ligt Steentje als glad keitje, ongevaarlijk tot een scooter hem meeneemt op de oprit. Zo landt Steentje aan de voordeur.

Het zoontje met zijn BMX, die in een schuiver het pad afglijdt, katapulteert Steentje in de spiegelruit naast de deur. Vandaar kaatst hij in hoge snelheid over het pad en landt op een afdak. Een mosplantje vangt Steentje op en samen kijken ze naar de ster in het vensterglas. Een lichte regenbui duwt hem van het afdak. Help, er is geen goot, dit wordt zijn dood! Een voorbijganger vangt Steentje op in zijn kraag en loopt geschrokken terug in huis. “Een beest, een beest!” gilt het slachtoffer. Behulpzame handen helpen hem zijn trui uit te stropen. Steentje stuitert op de keukenvloer, men lacht de angsthaas uit, het is geen beest, het is maar een steentje. Steentje krijgt een schop en vliegt onder een kast waar de kat hem spelend weghaalt. Het beest neemt Steentje in de muil, springt op de tafel en laat hem daar vallen in de broodmand bij het zien van al het lekkers uitgestald. Later bij het eten breekt iemand zijn tand, vloekt en spuwt Steentje weg. Die landt in een koffiekop, een lepeltje redt hem van de verdrinkingsdood. Nu ligt hij daar nat te blinken. Niemand wil hem houden, de asbak wordt zijn nieuwe verblijf. Dit stinkende sigarettenstrand is niet wat Steentje wensen kan. De vuilnisbak vangt hem op, bedelft hem onder as en rot, het kleeft aan zijn natte zelf, niet te harden! In het donker zonder GPS ligt Steentje te wachten tot de vuilniskar komt. Terwijl de bak wordt geledigd, ontsnapt hij nog net. Met een tik op de opstapplank als tussenstation landt hij op de grond. Het weer is hem goed gezind, de regen spoelt hem in de goot, recht het rooster in. Dan komt de zuiger en trekt hem in een ton, die wordt uitgekieperd op brakke grond tussen gras en onkruid. Daar ligt Steentje nu te wachten op de volgende sandaal.

ela

Geschreven door

ela

0

Reacties op dit gedicht

ela vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

erje:	Dinsdag, maart 10, 2009 16:43
wat kan een steentje wat meemaken he maar dat je er zo`n verhaal van kunt maken vind ik wel klasse schopte vanmorgen met mijn pantoffel ook nog tegen een steentje zou dat hem zijn? groet Ronny

dichterbij:	Dinsdag, maart 10, 2009 13:08
wanneer komt je verhalenbundel uit! leuk geschreven lieve groet

isolina:	Dinsdag, maart 10, 2009 10:32
wat een mooi verhaal zet je neer !!!! knuff maria (Isolina)

Annemieke van der Ven:	Dinsdag, maart 10, 2009 08:19
:) liefs...

verhavert:	Dinsdag, maart 10, 2009 06:28
prachtig verhaal

trucker klaas:	Dinsdag, maart 10, 2009 04:47
geweldig ,genieten van de omzwervingen van dit zwerfkeitje.... keigoed ,klaas

switi lobi:	Dinsdag, maart 10, 2009 00:24
Wat een leuk, fantasievol verhaal! Liefs, switi lobi

tinkelbel10:	Dinsdag, maart 10, 2009 00:18
mooi verhaal,trusten. liefs Tina

Over dit gedicht

Auteur: ela
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 10 maart 2009
Thema's: [Natuur] [Verhalen]