Vaders handen
waar zijn zij
de door weer en wind
en hard labeur
vereelte handen
zo hard, zo zacht
voor mijn kleine hand
verweven in de jouwe
geruststellend gevoel
een baken
in de immense mensenzee
de vijandige wereld
kon mij niets
ik mis ze
sinds lange tijd
zij boden mij
rust en bescherming
de door weer en wind
en hard labeur
vereelte handen
zo hard, zo zacht
voor mijn kleine hand
verweven in de jouwe
geruststellend gevoel
een baken
in de immense mensenzee
de vijandige wereld
kon mij niets
ik mis ze
sinds lange tijd
zij boden mij
rust en bescherming
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Woensdag, maart 11, 2009 22:12 |
| graag gelezen, liefs Tina. |
|
| verhavert: | Woensdag, maart 11, 2009 21:18 |
| je dicht toverde hem effe weer dank je Ronny stilmakend mooi liefs |
|
| lommert: | Woensdag, maart 11, 2009 19:15 |
| er gaan gedachten naartoe en dat zijn mooie...graag gelezen stevige groet willem |
|
| karinvangelder: | Woensdag, maart 11, 2009 12:31 |
| handen kunnen veel zeggen Ronny . daar is al menig gedicht over geschreven heel mooi dit ! liefs Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||