Topje ijsberg


't Topje van de ijsberg kwam een beetje naar beneden glijden
't moest, je had gelijk, dit was niet te vermijden.
't Komt en gaat, ik weet het gewoon allemaal even niet meer.
't Ene moment is de energie op en doet alles zo zeer!
't Andere moment bent ik vrolijk, kan ik de hele wereld aan!
'k Moet het toch allemaal maar even laten gaan.
Of het huilen een reden had vanmorgen?
Ja! mijn hoofd zit 'barstensvol' met allerlei vragen/zorgen,
een telefoontje of wat dan ook is al teveel,
alles vliegt me dan weer naar m'n keel.
Er is weer zoveel gebeurd de laatste tijd!
Maar 'k vecht me wel weer terug naar: gewoon die leuke, gezellige meid!
Er moet alleen nog veel meer van die berg afkomen.
En van 'echte' rust is het nu alleen nog maar dromen.
Wil je mij a.u.b. de tijd hiervoor geven?
Door een x-aantal dagen van dag naar dag te leven?
Ik zal m'n uiterste best doen en ga ervoor!
Gewoon tussen alle bedrijvigheid door.

Zomer 1999