IJdele schaamte
ijdel is je schaamte
de angst slurpt je op
de spiegel is bedekt
met een laken van satijn
wat pijn verdoezeld
bang voor het
naakte aangezicht
zonder masker van pijn
gluur je stiekem
door de naden van het laken
langzaam komt het besef
jij bent het die daar staat
een mens met recht op
een stralend gelaat
en ogen zonder leegte
christa
Reacties op dit gedicht
| arie: | Vrijdag, maart 13, 2009 19:56 |
| Prachtig hoe je hier (weer) een spiegel voorhoud Een prachtige waarheid Liefs, arie |
|
| pantarhei: | Vrijdag, maart 13, 2009 11:37 |
| Ik ben blij je weer te lezen. Diepzininnge tekst en om over na te denken zoals altijd. Dat heb ik toch wel een tijdje gemist. Dikke knuf, pantarhei |
|
| ela: | Vrijdag, maart 13, 2009 11:21 |
| De ijdelheid in de mens maakt dat hij zich schaamt bij de minste afwijking, wat echtr niet nodig is daar alle mensen, zelfs de zogenaamde mooiste, hier oif daar een afwijking hebben. ela |
|
| karinvangelder: | Vrijdag, maart 13, 2009 09:50 |
| ijdele schaamte ? efkes door laten dringen hoor Christa . ik zie graag een stralend gezicht met een lachende blik. goed neergezet hoor~! dit doe ik je niet na . liefs met een zonnig weekend liefs van mij , Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||