De muziek staat altijd veel te luid
De muziek staat altijd veel te luid
Wat moet dat dan in die oortjes zijn
De harmonie gaat er onderuit
Met bijtende kloppende koppijn
De oortjes heel diep in de oren
Zo moeten zij de rest niet horen
Trots de gevaren die het ons geeft
Als men onbeleefd in doofheid leeft
In hun eigen wereld naar verluid
Beangstigend voor het trillend brein
Dansen duizenden tonnen buskruit
Op een trommelvlies van porselein
En die trekken daar de remsporen
Op ons menselijke sensoren
Die de jeugdjaren spijts overleeft
Tot die ouderdom die niets vergeeft
Wat moet dat dan in die oortjes zijn
De harmonie gaat er onderuit
Met bijtende kloppende koppijn
De oortjes heel diep in de oren
Zo moeten zij de rest niet horen
Trots de gevaren die het ons geeft
Als men onbeleefd in doofheid leeft
In hun eigen wereld naar verluid
Beangstigend voor het trillend brein
Dansen duizenden tonnen buskruit
Op een trommelvlies van porselein
En die trekken daar de remsporen
Op ons menselijke sensoren
Die de jeugdjaren spijts overleeft
Tot die ouderdom die niets vergeeft
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||