zonder titel
in al het groen ligt reeds het wit en geel
verborgen en al het groen nu ook in hen
(want wat vandaag al gisteren is
is ook reeds morgen)
de hemel schuimt vol wolken, gloeit aan rand
met zwaluwen die hun vlucht verzorgen
zich niet bekommeren om een wilde wind
doorkruisen zij het land
dat vers beplant zich vrolijk naar mij wendt
alsof het ik ben die de wolken drijft
- al is het waar: waar alles wisselt, eindigt
de lente over elk ontluikend veld en blijft
daarover:het één na ’t ander, onbereikt
bloeit en verrot uiteindelijk dit groen
altijd de één de andere als pand
verbindt hen de terugkeer in dit land
zelfs ik leg mij ooit in de aarde neer
- en niemand volgt die mij gelijkt.
sunset 13-03-2009
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht: | Vrijdag, maart 13, 2009 21:08 |
| Gewoonweg prachtig! Liefs Dina |
|
| verhavert: | Vrijdag, maart 13, 2009 18:51 |
| wondermooi dicht liefs martine |
|
| zomerkind: | Vrijdag, maart 13, 2009 14:02 |
| zelfs ik voel mij verbonden met de schoonheid en wreedheid van moeder natuur bij lek woord sunset voel ik het leven in mij groetjes eddie | |
| Quicksilver: | Vrijdag, maart 13, 2009 12:14 |
| Mooi geschreven! liefs,dicky |
|
| ela: | Vrijdag, maart 13, 2009 10:52 |
| Het leven is als de jaargetijden, beginnend bij de lente en eindigend bij de winter waar alles en iedereen rust. ela |
|
| PoeMustDie: | Vrijdag, maart 13, 2009 10:06 |
| Fris gedicht, voelt de lente er in! PoeMD |
|
| red one: | Vrijdag, maart 13, 2009 09:34 |
| prachtig sunset... Liefs red |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||