we zijn onze eigen beul geworden
mensen op aarde om het even waar
zijn toch altijd zo vies op elkaar
niet op een dag doorheen het hele jaar
eigendom te zien op borden
we voeren oorlog om geloof of grond maar
we zijn onze eigen beul geworden
de jongeren moorden ouderen zijn zat
niet in een ander land maar in onze stad
we zijn het beu we hebben het wel gehad
leven in vuil en in wanorde
we voeren oorlog we weten niet voor wat
we zijn onze eigen beul geworden
studenten op school maken elkaar af
wie geeft criminelen gepaste straf
wie de laatste die gerechtigheid gaf
de laatste die daarvoor zorgde
we voeren oorlog en we graven ons graf
we zijn onze eigen beul geworden
zijn toch altijd zo vies op elkaar
niet op een dag doorheen het hele jaar
eigendom te zien op borden
we voeren oorlog om geloof of grond maar
we zijn onze eigen beul geworden
de jongeren moorden ouderen zijn zat
niet in een ander land maar in onze stad
we zijn het beu we hebben het wel gehad
leven in vuil en in wanorde
we voeren oorlog we weten niet voor wat
we zijn onze eigen beul geworden
studenten op school maken elkaar af
wie geeft criminelen gepaste straf
wie de laatste die gerechtigheid gaf
de laatste die daarvoor zorgde
we voeren oorlog en we graven ons graf
we zijn onze eigen beul geworden
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Dinsdag, maart 17, 2009 21:38 |
| ja heel triest...hoe zou dit klinken als je het zou rappen ;) liefs Tina. |
|
| Dwaallicht: | Vrijdag, maart 13, 2009 20:58 |
| Intriest... prima verwoord! Liefs Dina |
|
| Narcis(t): | Vrijdag, maart 13, 2009 19:18 |
| ja! triest eigenlijk goed op rijm gemaakt |
|
| CBR: | Vrijdag, maart 13, 2009 17:20 |
| Zo''n dingen zijn idd drama''s.Goed verwoord Bart. liefs cbr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||