waarom
waarom
als twee schepen in het donker kwamen wij elkaar tegen
en vonden bij elkaar weer wat licht
zelfs tijdens het lopen in de regen
gaf jij een glimlach op mijn gezicht.
we gaven elkaar wat steun en ook weer hoop
en we vonden samen wat hulp
mijn hoofd zat nu niet meer zo in de knoop
en we kropen een beetje uit onze schulp
we groeide samen van dit mooie moment
en konden weer genieten van het leven
dit gevoel had ik al lang niet meer gekend
ook al duurde het maar even
maar we vlogen elkaar in de haren
en dat gaf me veel verdriet
nu kan ik alleen het gevoel maar bewaren
en balen van het moment dat je mij verliet
toch zit ik telkens nog te hopen
dat het nu weer goed gaat met jou
en dat het nu beter gaat lopen
want als vriend blijf ik je trouw
Reacties op dit gedicht
| gina_86: | Zaterdag, april 25, 2009 22:39 |
| laat je grote liefde jouw gedichten zien.dan ziet zij hoe erg je van haar houdt.liefs gina | |
| Quicksilver: | Zondag, maart 15, 2009 12:28 |
| Droefmooi gedicht! Mooi dat vriendschap blijft bestaan! liefs,dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: frapari | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||