Lia-Le
Met een oosters: zeer teer
blauw geschilderd tafereel
rondom de porseleinen pot
schonk mijn tante Lia-Le
heel gracieus Chinese thee
haar ogen waren mij als
magisch zwarte diamanten
die ontdopten tussendoor
haar leden ietwat gele huid
haar neusje en de mooie mond
zo fijn gesneden dat het mij
telkens bijna weer verstomd
eens zei ik haar dat vader zei
zij sprekend leek op Butterfly
een mooie tante van de opera
door haar glimlach waren dan
de diamanten weer verdwenen
fluisterde zij heel gek gezegd:
luistel lieve schat, jouw vadel
is een lale. Als dat zo is dan
had jij mij niet ‘echt’ gekend
tlouwens, zij kwam uit Japan
Reacties op dit gedicht
| maria : | Zondag, maart 15, 2009 13:08 |
| meel dan plachtig! ;) | |
| Quicksilver: | Zondag, maart 15, 2009 12:18 |
| Tlouwens eel mooi geschleven! Liefs,dicky |
|
| arie: | Zondag, maart 15, 2009 11:44 |
| Wat een heerlijkheid (ook jouw tante) ;) liefs, arie |
|
| Winna: | Zondag, maart 15, 2009 11:43 |
| hondeld keel gelezen. blijft mn favoliet! KusPeet |
|
| Omni Allumini: | Zondag, maart 15, 2009 11:15 |
| :) lei-lani.. ook een mooie naam, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||