Gelukkig waait het hard...
Rare gedachten, vast in het hoofd.
Hoe komen ze daar nu weer terecht?
Ziiten in de weg, ik maak mezelf gek.
Dat is niet handig, maar is he slecht?
Hard gelopen en de wind door de haren.
Maken die gedachtenkronkels weer ongedaan,
zit nu rustig voor me uit te staren.
Heb een lekker cd-tje opstaan...
Ik zoek nu even heel bewust,
naar die staat van innelijke rust.
Omdat ik weet dat de onrust diep zit, helaas,
maar ooit ben ik ze weer de baas.
Controleer ik weer alles in mijn leven,
zonder aan oude gewoonten toe te geven.
Laat mijn gevoel niet meer genegeerd,
want dan loopt het weer verkeerd.
Steeds minder bang,
sommige mensen van groote belang.
Zonder hen zat ik nu nog dieper in het dal,
maar dat is nu niet het geval.
Bedankt voor te zijn wie jullie zijn.
Zijn we nog maar kort vrienden, of van het eerste uur,
voor jullie ga ik onvoorwaardelijk door het vuur!
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Zondag, maart 15, 2009 18:40 |
| In mijn hoofd zitten ook allerlei chaotische dingen Knap lastig....groeten, Fairouz |
|
| 88: | Zondag, maart 15, 2009 15:34 |
| gevoelig en kwetsbaar geschreven, denk altijd maar zo, waar je het meest bang voor kunt zijn is de angst zelf groetje, 88 |
|
| Hidden One: | Zondag, maart 15, 2009 15:34 |
| Weer rust in het hoofd, mooi. Kan ook door het hardlopen komen natuurlijk. Liefs, Hidden |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||