Het is weer zover...
Hij liep over het kerkhof,
wilde zijn route huiswaarts inkorten...
Had hij dat maar nooit gedaan.
Achter zich hoorde hij een zacht geritsel.
Hij keek om maar zag niemand.
Voelde een koude hand in zijn nek.
Draaide terug, maar waar hij keek, niemand te zien...
Zou hij het zich verbeelden misschien?
Hij kroop weg achter wat bosjes, voelde zich laf.
Tot hij een arm ontdekte, rijzende uit het graf.
Een ijzige kou maakte zich van hem meester,
Daar verscholen in die heester.
Hij wilde vluchten en rende zo snel hij kon naar de weg,
maar struikelde over zijn veters en had dus even pech.
Hij keek recht in het grote, witte licht,
kwam onder de truck, einde van het gedicht...
Reacties op dit gedicht
| silentnoa¿: | Zondag, maart 15, 2009 15:55 |
| Heftig.. Doet me denken aan iemand die iets uit het verleden wil ontvluchten, maar er toch niet geheel inslaagd |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||