De laatste adem
De laatste adem
Een tocht door het duister,
in het midden van mijn gedachten
de kern ervan ben ik vergeten
Ik zal mezelf laten zwijgen
om samen met de stilte één te zijn
de regendruppels zullen wel een
verhaal vertellen als ze vallen
en in mijn hoofd woelt
de oorlog verder.
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Zaterdag, maart 21, 2009 08:00 |
| Ik wil je graag het mooie van de lente wensen Lieve groet, Hilly |
|
| switi lobi: | Vrijdag, maart 20, 2009 11:55 |
| ''k Zou rozen willen strooien.. juist daar waar je ze het hardtst nodig hebt degenen zonder doornen. Dikke kus, switi lobi |
|
| Quicksilver: | Maandag, maart 16, 2009 15:01 |
| Wordt stil van dit gedicht! Wel heel mooi verwoord lieve groet, dicky |
|
| kerima ellouise: | Maandag, maart 16, 2009 10:37 |
| mooi mooi mooi!...prachtig hoe jij een ''oorlog'' in stilte weet neer te zetten! knap Roosje! liefs kerima ellouise |
|
| lommert: | Maandag, maart 16, 2009 09:05 |
| niet te lang jezelf laten zwijgen...;) soms en vaak is het randgebeuren die de kern ''vertroebelen'' doet...liefs van mij kus willem |
|
| Lone Dreamer: | Zondag, maart 15, 2009 23:27 |
| Aaaah, ze blijven even prachtig als altijd. "Ik zal mezelf laten zwijgen om samen met de stilte één te zijn" waanzinnig mooi. Stilte, duister, regen, chaos... Ooit kom je er wel weer uit en dan blik je lachend terug op die dagen van duisternis en twijfel ;-) Sterk geschreven. Liefs, Lone |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roo$je | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||