Liefste... Beste... Geachte...

Ik weet zelfs niet hoe ik je moet noemen !
Je bestaat misschien ook helemaal niet of toch niet dat ik je zie, of misschien wel... ik weet het niet.
Ik wil je gewoon bedanken. Jij bent de kracht die me doet doorzetten en volhouden in deze soms harde, ondraaglijke leven.
's Avonds denk ik soms aan je. Wie ben je? Waar ben je? Waarom help je me? Hoe kan ik je bedanken? Daarom schrijf ik je nu deze brief. Want je hebt me geholpen, gesteund en getroost wanneer ik het nodig had en niemand anders die me begreep zoals jij.
Sommige noemen je misschien God of een totaal andere naam. Ik noem je gewoon JIJ want ik heb je nog nooit ontmoet en ik kan je dus geen naam geven.
Ik geloofde eerst niet dat er iets was dat ons door het leven hielp. Maar deze laatste weken wel. Jij bent diegene die al mijn dromen heeft waargemaakt en mijn gebeden heeft verhoord. Nochtans bid ik niet zoals iedereen. Ik kom je gewoon tegen in mijn dromen. En daar kan ik met je praten. Je bent mijn toevluchtsoord als ik me niet goed voel. Dan sluit ik mijn ogen en ik voel jouw aanwezigheid. Je maakt alles weer zuiver en helpt me mijn problemen te relativeren. Ik weet niet hoe ik je moet beschrijven aan andere mensen maar misschien dat ze me op deze manier begrijpen. Er is iets dat ons leidt doorheen het leven . En voor mij ben JIJ dat.
Ik ga nu stoppen met schrijven maar ik blijf je toch nog ontmoeten in mijn dromen.
Ik zal altijd in je blijven geloven.
En het is waar , dromen zijn niet altijd bedrog, geloof in ze en beleef ze. Het gaat als je maar gelooft.

Mercietjes om altijd naar me te luisteren

~xxx~