Een verhaal,
Ja, een verhaal ben je.
Zoals je daar zit,
op de bank, loom en relaxt, maar toch met een katachtige gespannenheid
als een vleug over je houding. Het rustige, beheerste maar oh zo
doelgerichte handelen van je. Uitgerekend zijn je gebaren als een
balanseerder op een slap koord. De bestudeerde nonchalance imponeert.
Je blikken vertellen wellustig genoegen op een beschaafde manier. De
traagheid
van langdurig genieten spreekt uit het langzaam bewegen van je ogen.
Zoekend en tastend naar warmte en begrip voor een mogelijke passie.
Een lok van je haar verduistert een openlijke flirt. Maar de donkere golf
die langs je schouders omlaag valt is een vraag naar je blanke hals.
Een teder gebaar toont je volle gezicht. Ietwat schuin, licht koket,
de val van het zonlicht uitstekend benuttend scherpt je klassieke
profiel de mooie lijn naar je nek.
Als een blanke schelp onderbreekt je oor de waterval van je haar.
Lichtjes aangezette jukbeenderen van een fijne structuur en jouw
neus completeren je gezicht en geven het door zijn regelmaat een
knappe indruk mee. Geen rust, want het ondergrondse roofdier
in je is voelbaar in de expressie en doelgerichtheid van je blik.
Je schouder, naar mijn kant gericht, vrouwelijk rond in je korte
trui, kan je borsten niet verbergen. Een ingehouden uitnodiging,
bedekt met angorawol spreekt zijn eigen lichaamstaal. Iets voorover
leunend, je glas pakkend, opent zich in dorst je mond.
Je stem zou zwoel en donker moeten zijn maar klinkt als steppewind.
Lichtjes, met kleine vlagen, vaak heel vragend. Je lippen zijn niet vol.
Meer strak, licht contrasterend met wat je gezicht zegt.
Sensueel en heel gevoelig zijn ze wel. Je tong is vaak te zien,
bij het bevochtigen van je lippen, die een snelle mimiek hebben.
Je ademt heel lijfelijk, hoorbaar wellustig, ongedisciplineerd
met al je spieren. Een lichte versnelling van het ritme geeft
een goed gevoel van toenemende spanning, terwijl jij heel
rustig zit en kijkt, kijkt naar mijn reactie op jou. Uitdagend nog
net niet, maar opwindend door het tikje laatdunkendheid dat je
in je blik laat doorschemeren.
Je benen, knieƫn bij elkaar, vormen een lange eenheid in gebogen
stand. Je handen koesteren je ronde vormen op een sensitieve
manier, langzaam in een fluwelen streling glijden ze schijnbaar
gedachteloos langs je huid. Het verhaal dat ze elkaar te vertellen
hebben is ongemeen interessant voor de argeloze toeschouwer.
Die toeschouwer..dat ben jij.
WILMELKER
24/10/2000