Bruine geraamten
ooit verlaat je de vliegtuigen als bruine geraamten
van waartussen het licht komt
de eerste stapjes en gedachten
na het duister
en als je goed luistert
hoor je de motoren zelfs nog
geef je een handje
maar blijf je terugkijken
en dan wat je mist
de eerste fiets
de uitvinding van het wiel
het beleefde leven
want altijd komen uiteindelijk
vanuit het licht
tenslotte
langzaam
als
de stappen moeilijker gaan
jij weer een hand krijgt
het gehoor minder wordt
de vliegtuigen als bruine geraamten terug
waartussen het duister
Reacties op dit gedicht
| de nifter: | Donderdag, april 23, 2009 19:21 |
| hehhehehh... je zal maar wakker worden met dit in je hoofd. daar helpt geen mentale parachute aan | |
| Nummer 127 : | Dinsdag, maart 17, 2009 07:50 |
| haha grappig want het is waar Nr 127 |
|
| red one: | Maandag, maart 16, 2009 23:44 |
| wauw oor, mooi ditte en best wel gevoelig ja.. Knuffie red |
|
| switi lobi: | Maandag, maart 16, 2009 22:50 |
| Een hand nemen en geven, vastgeklonken in dat wat leven toch te bieden heeft. Liefs, switi lobi |
|
| kerima ellouise: | Maandag, maart 16, 2009 22:29 |
| begeleidende handen in de prille lente met sluiers van de late slaap in winter als deze wegvaart naar duisternis in eeuwigheid...mooi Oorlam! liefs kerima ellouise |
|
| gijsje: | Maandag, maart 16, 2009 22:05 |
| sterk heh, eindelijk, een goede landing! klappen mensen... hehehehe Grtjs, gijsje. |
|
| Omni Allumini: | Maandag, maart 16, 2009 22:05 |
| inderdaad: wat heb je aan ladders als iemand je een hand geeft?! (moet ik dit werkelijk gaan uitleggen: of?!) | |
| Omni Allumini: | Maandag, maart 16, 2009 22:01 |
| wat heb je aan een hand als er ladders bestaan?! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Oorlam | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||