stilstaan bij confuus te zijn
de nacht trekt zijn sporen
totaal stuurloos
buigt de arme knakker
bang voor wat niet goed kwam
ze heeft gegeven
wat de waarheid ontnam
haar bloed kookt warm
ze legt haar armen
beschermend over haar eigen pijn
met handen omhoog geheven
wanneer zal ik weer gelukkig zijn
lankmoedig gestreeft
wat zij beleeft
in moed en daden
bewandelt de paden
gebracht op een spoor van strijd
verleden en heden hebben de tijd
om alles te verwerken
haar geknakte hart moet sterken
voor lange tijd geschonden
met pijnen verbonden
morgen weet ze vast
wat vandaag verrast
geleerd van de slapeloosheid
brengende een beleid
...............
van al wat kwam en was en moet komen
17-03-2009
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: soulmates eva roelofsen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||