Mama waarom was je er nooit voor mij
Mocht ik nooit eens bij je schuilen
Weet je nog wat je steeds tegen me zei
Stop nou toch eens met huilen

Maar mama ik had zo’n verdriet
Ik voelde me toen zo rot
Waarom zag je dat niet
En reageerde je telkens zo bod

Door jou ben ik in mezelf gekropen
Lukt het me nu niet mijn gevoelens te laten zien
Ik blijf er iedere dag op hopen
Dat jij me ooit kan troosten misschien

Mama ik heb je nu zo hard nodig
Zonder jou red ik dit niet
Maar jij vindt hulp nog steeds overbodig
Vandaar dat jij mij de troost niet biedt

En ik weet ik praat misschien ook niet genoeg
Laat niet aan je merken hoe ik me voel
Maar jij was ook nooit degene die ernaar vroeg
Ik weet zelf misschien niet eens wat ik bedoel

Maar mama waarom vertelde je dat de schuld bij mij lag
Dat ik me niet aanstellen moest ookal had ik pijn
Terwijl je mijn tranen en pijn toch wel zag
Hoe kon je dit alles zeggen ik was zo klein

Vanbinnen ben ik nu zo boos
Zo boos omdat je me niet helpen wou
Ik voel me nu zo hopeloos
Omdat ik ondanks alles zoveel van je hou