Iedere keer loop ik er weer tegen aan
Zal dit ooit beter gaan
Ik ben al steeds verder gekomen
Toch staan daar steeds weer die 'bomen'.

Waarom durf ik niet te zijn wie ik ben
Wat is het dat ik daar steeds voor wegren
Ik ben ik en ik mag er zijn
Toch voel ik me soms nog zo klein.

Ik zou willen dat ik niet steeds van die bomen zie staan
Dat ik daar gewoon doorheen kan gaan.
Ik weet vaak hoe ik het moet aanpakken
Maar mijn zelfvertrouwen laat me op het beslissende moment vaak zakken

Waarom zeg ik niet zelf wat ik moeilijk of eng vind om te doen?
Waarom moet iemand mij daar eerst op aanspreken voordat ik me met dat idee verzoen?
Ik weet dat ik het moet doen en het ook kan
Toch doe ik het vaak niet en daar baal ik dan van

Ik weet dat het goed komt en ik het wel eens zal leren
Dat zal gaan met veel vallen en opstaan en niet zonder me te bezeren.
Gelukkig zijn er mensen die weten hoe ik ben
Zij zorgen ervoor dat ik niet op de moeilijkste momenten wegren