het overlijden van mijn vader
Je was zo groot
Maar leek zo klein
Je lag in je bed
Helemaal ineengedoken
Je voelde je niet fijn
Je leek net een
Klein jongetje
Zo in je bed ineengedoken
Alsof je bang was
Dit was ik niet van je gewend
Alles deed pijn
Je gezicht verging
Van de pijn
Je stem kreunde zachtjes
Van de pijn
Je maakte je weer klein
O.. ik had het met je te doen
Ik wilde er voor je zijn
De pijn van je overnemen
Elke keer als ik je zag
Had je meer pijn
Zag je er slechter uit
En was je stiller
Ja.. dan was het goed mis
Want mijn opa was nooit
Nooit van zijn leven stil
Maar nu...
nu is hij uit ons midden genomen..
Maar leek zo klein
Je lag in je bed
Helemaal ineengedoken
Je voelde je niet fijn
Je leek net een
Klein jongetje
Zo in je bed ineengedoken
Alsof je bang was
Dit was ik niet van je gewend
Alles deed pijn
Je gezicht verging
Van de pijn
Je stem kreunde zachtjes
Van de pijn
Je maakte je weer klein
O.. ik had het met je te doen
Ik wilde er voor je zijn
De pijn van je overnemen
Elke keer als ik je zag
Had je meer pijn
Zag je er slechter uit
En was je stiller
Ja.. dan was het goed mis
Want mijn opa was nooit
Nooit van zijn leven stil
Maar nu...
nu is hij uit ons midden genomen..
Reacties op dit gedicht
| _Lieverdje_: | Woensdag, maart 18, 2009 09:46 |
| sterkte droevig geschreven maar ik jullie harten blijft hij verder leven liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: willeke1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||