Engelentranen
De nacht knipoogt
de dag- twijfelt
glimalcht blozend
vluchtig kusjes werpend
in de nevel op het gras
in regenboog ontwaakt de twijfel
kleurt de dag langzaam
zilverblauw
in de zee weerspiegelt een laatste ster
verlangend lonkend
naar haar kusten
wolkenzacht rust
de tedere handdruk van de nacht
nagelaten op het lichaam van de dag
overspoelt met zonnende stralen
oplossend in het niets
om hoopvol terug te keren
in engelentranen
Reacties op dit gedicht
| Fari HS: | Dinsdag, mei 26, 2009 13:28 |
| Jij bent een prachtpersoon voor mij Lone, en voor velen in hun leven, meen ik. Jouw woorden zijn afkomstig uit een veel lijdend hart dat de liefde niet verloren heeft, nooit liefdevolle mens. Met mijn vriendschappelijke omhelzing, Fari |
|
| Roo$je: | Vrijdag, maart 20, 2009 22:35 |
| Ook weer zo mooooi! Heb in stilte genoten! With Love, Kus |
|
| Fari HS: | Vrijdag, maart 20, 2009 21:04 |
| Ik proef de eenzaamheid en nostalgie in jouw mooi gedicht. Misschien ben ik zelf in zo''n bui dat ik het zo lees. Zacht is jouw schrijven met de hoop tussen de woorden die golvend tevoorschijn komen. Bedankt voor jouw gedicht en jouw aanwezigheid. Welterusten Lone, liefs, Fari |
|
| Sammie Beltane: | Donderdag, maart 19, 2009 23:31 |
| Poëtisch mooi en stilmakend, liefs Sammie X | |
| Dwaallicht: | Donderdag, maart 19, 2009 21:54 |
| Gewoonweg prachtig geschreven! Liefs Dina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lone Dreamer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||