De overkant
lopend over wegen
is het een pad wat lonkt
aan de overkant
van een brug
waar beslagen spiegels
aan bomen hangen
dof en mat
zonder iets van glans
waar harnassen van kilte
zelfbescherming bieden
voor pijn van buitenaf
waar het hart
de echo van machteloosheid
terug kaatst naar het
pad van eenzaamheid
christa
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zaterdag, maart 21, 2009 18:50 |
| Heel gevoelig gedicht Christina, maar ook heel mooi . lieve weekendgroet, Anneke |
|
| pantarhei: | Zaterdag, maart 21, 2009 15:16 |
| Samen naar de overkant waar de zon schijnt, de paden breed zijn en de bruggen sterk. Kom maar...ik weet de weg. liefs, pantarhei |
|
| karinvangelder: | Zaterdag, maart 21, 2009 10:25 |
| lieve Chrtista. maar nu schijnt de zon ! straks ga ik am scooterend het bruggetje over . lukt dat niet lig ik in de singel ! slaat nergens op hè dat antwoord maar ik wil je even uit dat harnas trekken ! liefs van mij x Karin |
|
| hiljaa: | Zaterdag, maart 21, 2009 08:57 |
| intens neergeschreven knufleifs--hiljaa-- |
|
| maria : | Zaterdag, maart 21, 2009 01:27 |
| rakend... liefs en knuffie van je zussie |
|
| Ries Wink: | Zaterdag, maart 21, 2009 01:24 |
| Ites minder woorden en... het is een pracht. |
|
| tinkelbel10: | Zaterdag, maart 21, 2009 00:47 |
| droefmooi..,fijn weekend, liefs Tina. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||