Ster van vrouw en kind
Complementair zijn de sluiers gewaden
Ster van vrouw en kind.
Zon kantelend door zijn banen.
Belichaming van gouden ringen.
Ragfijn in teer albast.
Zepig en verbeeld
En naakt het kind met vinger aan de mond.
Eros
God der liefde.
Roze marmer warmt mijn getroffen
De dageraad roffelt
De ongewisse vogels tillen rotsen.
Meer troost bloedt door de macht.
Flirten en met gesponnen vleugel
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Leon Larssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||