Oneindige liefde
Zwevend in gewichtloos zijn
stappen overbodig
krul jij de linten liefdevol
en strikt ze om mijn hart
brengt me daar waar nevels wonen
stilte niet om woorden vraagt
waar gevoelens diep geworteld
de onzekerheid niet weten
de rivier van rode tranen
verkleurd als wij aan oever staan
meandert zilverend zijn weg
en tooit de lage landen
even dwalen wij de loop
voor wij in armen rusten
drijvend naar de horizon
wetend dat liefde oneindig is
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Zondag, maart 22, 2009 12:19 |
| prachtig heel mooi...graag gelezen, fijne (zon)dag. liefs Tina. |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, maart 22, 2009 10:49 |
| Wat een prachtig gedicht Anneke, bijzonder mooi verwoord Lieve zondagsgroet. Anneke |
|
| kerima ellouise: | Zondag, maart 22, 2009 10:48 |
| een heel rustgevend en mooi beeld schets je hier! liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Brands | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||