Gebroken Steen
Gebroken steen
Schaduwen aan de hemel
Donker als de nacht
Vogels zijn vertrokken
Meisje rust zacht
Als mensen mochten vragen
Waar is dat meisje heen
Dan is ze er nooit geweest
Dat beeld was van steen
En steen kan breken
Als je het laat vallen
Je moet een klein meisje
Ook niet op een bergtop stallen
Duw je haar dan valt ze diep
En valt in scherven uiteen
Dan is ze niet meer te lijmen
Maar ze is ook nooit meer alleen
© Vlindertje
Schaduwen aan de hemel
Donker als de nacht
Vogels zijn vertrokken
Meisje rust zacht
Als mensen mochten vragen
Waar is dat meisje heen
Dan is ze er nooit geweest
Dat beeld was van steen
En steen kan breken
Als je het laat vallen
Je moet een klein meisje
Ook niet op een bergtop stallen
Duw je haar dan valt ze diep
En valt in scherven uiteen
Dan is ze niet meer te lijmen
Maar ze is ook nooit meer alleen
© Vlindertje
Reacties op dit gedicht
| Jutta: | Woensdag, maart 25, 2009 09:56 |
| De rillingen lopen over m''n rug.. Liefs |
|
| Hidden One: | Zondag, maart 22, 2009 19:14 |
| Deze steen voelt koud aan. Liefs, Hidden |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vlinderkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||