Ooit is het vervaagd
slapeloze dagen met moeheid in het hoofd
donder en bliksem tijdens duistere nachten
brachten mij telkens weer in jouw armen
enkel overdag miste ik ze telkens weer
mijn lichaam bleef liggen op de bank
de rust kwam maar niet opdagen
drukte bleef steeds voelbaar
tot vervelens toe zelfs
nu is daar de nieuwe nacht weer aangebroken
verheugen kan zo langzamerhand weer beginnen
want zal jou niet alleen voelen maar ook zien
ook al zal de mist toch elke droom dikker worden
totdat de nacht aanbreekt
dat wazigheid het zal winnen
en datgene wat ik ooit had
zal vervagen naar de eeuwigheid
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Maandag, maart 23, 2009 16:16 |
| stilmakendmooi...prachtig geschreven, liefs Tina |
|
| ela: | Maandag, maart 23, 2009 00:35 |
| Afscheid is niet altijd voor eeuwig. ela |
|
| lonely 1: | Maandag, maart 23, 2009 00:12 |
| alleen kan ''ooit'' heeeeel lang op zich laten wachten, maar tot die tijd heb jij nog je dromen ... heel erg mooi geschreven, liefs en slaapzacht, hilde xxx |
|
| Lovewatcher: | Maandag, maart 23, 2009 00:11 |
| whooooooooow. dat is in gedachten afscheid nemen .... of het door de tijd uit laten wissen van memories ..... Kay | |
| tulpje: | Maandag, maart 23, 2009 00:06 |
| stilmakendmooi liefs en knuffsss |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||