Het lentekindje huilt
...
Op het raam spatten de tranen
van een pasgeboren lente - uiteen
de wind huilt hartbrekend hard
door het uitgeputte kozijnenrot heen
beurs gebeukt en giftig getart
door de lompe vuisten van herfst en winter
Ik neurie als moeder een lieflijk lied
een dapper lafenis voor blode droefenis
maar mijn schorheid kent geen troost
de rookruwe tonen van mijn ontsteltenis
houden mij weerloos en verwaarloosd
gevangen in de lenteluier - deze druilerige dag
F.
Op het raam spatten de tranen
van een pasgeboren lente - uiteen
de wind huilt hartbrekend hard
door het uitgeputte kozijnenrot heen
beurs gebeukt en giftig getart
door de lompe vuisten van herfst en winter
Ik neurie als moeder een lieflijk lied
een dapper lafenis voor blode droefenis
maar mijn schorheid kent geen troost
de rookruwe tonen van mijn ontsteltenis
houden mij weerloos en verwaarloosd
gevangen in de lenteluier - deze druilerige dag
F.
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Maandag, maart 23, 2009 13:37 |
| Bijna ademloos gelezen ... wat is dit mooi, zeg ! | |
| - Suus -: | Maandag, maart 23, 2009 12:47 |
| Prachtige, graag gelezen poëzie. | |
| Es: | Maandag, maart 23, 2009 12:43 |
| Zo passend bij het nu. In alle opzichten... Berustende lippen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||