Gelijkenis...
Soms veel te hard, lopen we onszelf voorbij.
Nooit tevreden, gebukt onder eigen slavernij.
We verschansen ons in ons eigengemaakte fort.
Schieten in onze ogen altijd wel ergens tekort.
Dat de ander dichtbij komt, moeilijk te accepteren.
Terwijl we veel van elkaar EN over onszelf kunnen leren.
Ik ben voor een groot deel, zoals jij ook bent.
Het lijkt of je me daardoor al vrij goed kent.
We kunnen elkaars valkuilen zien en begrijpen.
Proberen onszelf en elkaar wat bij te slijpen.
Bij jou voel ik me zó kwetsbaar, maar ook heel vrij.
Hopelijk voel je dat ook zo bij mij.
Elkaar geluk kunnen geven,
is het mooiste geschenk in dit leven.
Reacties op dit gedicht
| winterklaas: | Maandag, maart 23, 2009 21:08 |
| incorrect gebruik van hoofdletters, dat dit gedicht er uberhaupt doorgekomen is! maar het doet me wel deugd :) |
|
| Marina van Vledder: | Maandag, maart 23, 2009 17:19 |
| glimlach | |
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||