DE  SAGA VAN GROENLAND

De koning van Avondland was en zeer gelukkig man.

Hij had een beeldschone vrouw en twee schatten van kinderen, een jongen en een meisje,

een prachtig kasteel met een altijd groene tuin en vijvers met vissen. Zijn onderdanen waren altijd vrolijk en hielpen elkaar in de nood.

Zo had hij ook een lakei, die speciaal was aangenomen om op zijn kinderen te passen, want

ooit had een waarzegster hem verteld dat zijn zoon en dochter nooit elkaars zakdoek mochten gebruiken, want dan zou er iets verschrikkelijks gebeuren met het koninkrijk. Daarom droeg de lakei in zijn zijden jas twee grote zakken. Als het meisje moest snuiten, dan nam zij de zakdoek uit de bovenste zak, was de jongen aan de beurt, dan nam hij de zakdoek uit de onderste zak. Op die manier was er nooit een probleem.

De kinderen wisten dat en konden zelf de zakdoek uit de juiste zak halen als de lakei eens te traag was of op het toilet zat.

Eens ging de lakei met de kinderen naar het zwembad, hij moest mee het water in om de kinderen te beschermen. Dus trok hij zijn kleren uit en legde de zijden jas op een rots.

De zoom van de jas aan de top van de rots en de boord aan de voet.

Tijdens het zwemmen voelden de kinderen plots de aandrang om te niezen. Ze sprongen uit het water en liepen naar de jas, de lakei kon hen niet volgen en liet hen dan maar zelf hun zakdoek pakken. Maar o wee, de jas lag ondersteboven, de kinderen namen hun zakdoek, tenminste dat dachten ze. Het meisje nam de zakdoek uit de bovenste zak en de jongen uit de onderste. Door de ligging van de jas was dit natuurlijk verkeerd.

De kinderen hadden nog maar net gesnoten of het onheil stak al de kop op.

De lakei in het water kreeg het plots koud, de vijver begon zowaar te bevriezen, de lakei kon nog net aan de kant komen of hij zou vastgevroren zijn.

Wat was er gebeurd? De kinderen waren plots gegroeid tot een onmetelijke lengte en een enorme breedte. Hierdoor schermden zij de zon af en de koude sloeg toe.

Overal waar de kinderen voorbijkwamen, lieten alle bomen en planten hun bladeren vallen en de tuinen werden kaal. Alle fonteinen bevroren en de dieren kropen diep in hun holletjes.

De kinderen waren zich van geen kwaad bewust en nu ze zo groot waren, durfde niemand hen te straffen of op te sluiten. Ze liepen het hele land door en overal werd het winter. Al snel konden de mensen geen groente of fruit meer kweken en ze leden honger.

De Koning bedacht dat hij andere landen zou moeten belegeren om aan voedsel te geraken.

Zonder dralen stelde hij zijn twee sterke kinderen aan als leiders van zijn leger.

Overal waar ze binnenvielen, werd het snel winter en ze moesten verder trekken naar een ander land, Daar gebeurde natuurlijk hetzelfde. Uiteindelijk was iedereen zo uitgehongerd, dat ze elkaar begonnen op te eten.

De koning werd hierdoor zeer droevig. Door het lange wegblijven van de kinderen begon in eigen land alles weer te groeien. Hij wilde zijn leger terugroepen, maar bedacht net op tijd dat dan ook zijn kinderen terug zouden komen. Die zaten op Groenland, dat ondertussen helemaal bevroren was.

De Koning liet voor zijn kinderen een grote iglo bouwen en benoemde hen tot heersers over Groenland. En zo zijn de Eskimo’s ontstaan, en ze wonen daar nu nog.

ela