Onrustig door al die rust.
Soms is het nodig, je geeft je lijf wat rust.
Maar door stil te gaan zitten, word je je dingen bewust.
Veel ervan wilde je het liefste vergeten,
maar je wordt door herinneringen gebeten.
Alles wat je wegdrukt, is nooit echt verdwenen.
Het komt terug op een bepaald moment.
Dan zijn ze ineens weer verschenen,
net als je er níet klaar voor bent.
Kijk je angsten nu recht in de ogen aan,
laat ze jou er niet onder krijgen.
Maar weet dat je hierna steviger zult staan,
als je ze aanpakt in plaats van dood te willen zwijgen.
Nu is dat zwaar, dat is zeker zo,
maar je moet er even doorheen.
Maar vrienden willen er voor je zijn,
hierin sta je zeker niet alleen.
En vind je het fijn,
dan wil ik er ook zeker voor je zijn...
Liefs -X-
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||