enkel een glimlach
je ogen dwalen af
door de lange lege gang
ogen die verbaast op kijken
soms lijken ze wat bang
handen zoeken beverig houvast
in je tijdloos bestaan
de woorden die je achter elkaar
spreekt zijn niet te verstaan
dan denk ik even terug
naar vervlogen tijden
blijf weten dat je glimlach
mij toch kan verblijden
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||