eenzaamheid
het sluit zich om mij heen
stil op mijn donkere kamer
voel ik mij alleen
en ook al loop ik in de drukte
praten mensen tegen mij
de eenzaamheid blijf ik voelen
door de stilte diep in mij
ver weg gestopt
erover praten kan ik niet
van buiten ben ik blij
maar diep van binnen zit mijn verdriet
Samen met mijn masker
zien de mensen alleen maar een lach
de eenzaamheid en pijn verborgen
in een alweer zo stille dag
ik weet dat jij me vrolijk wil zien
en dat je op mijn lach staat te wachten
want de lach op mijn masker
is de schijn in jou gedachten