Ik heb nooit geweten,
dat je zoveel in me hebt losgemaakt.
Dat je me zelfs op de moeilijkste plekjes ,
heel erg hebt geraakt.
Ik kom er nu pas achter,
wat ik voor je voel.
Moet iedere dag aan je denken,
maar het heeft helemaal geen doel.
Ik weet ook niet wat ik moet voelen,
verdrietig of juist blij.
Iedere dag denk ik weer terug,
aan wat je altijd tegen me zei.
Dan komt er weer een traantje,
die rolt langzaam over mijn wang.
Het heeft geen zin om te huilen,
dan duurt het veel te lang.
Je moet wel weten,
wat je met me hebt gedaan.
Dat ik me niet bij iedereen
zo erg zal laten gaan
Ik voelde eerst niks voor jou,
maar de woorden die je tegen me zei.
Zijn me gaan raken op een diepe plek,
en dat maakte me van binnen blij
Je hebt gevoelens in me losgemaakt,
die ik zonder jou niet had gekend.
Nooit geweten hoe je kust,
nooit geweten wie je bent.
Nooit geweten hoe het voelt,
om even lekker weg te dromen.
In jou armen vertrouwt en warm,
even tot rust te kunnen komen.
Ik zal jou niet gauw vergeten,
en alles wat je altijd zei,
Hopelijk zul je nog eens een keer,
terug denken aan mij!