Snieders' Angels
De één ken ik al jaren, de ander pas sinds kort.
Maar toch zien ze waar het soms aan schort.
Ik weet niet precies hoe het gaat,
ze behoedden me al voor menig domme daad.
Het idee, gestolen, oh nee geleend,
van ons wel bekende Charlie, maar daarom niet minder gemeend.
Ik kom niet uit mijn woorden, zelfs niet met handen en voeten,
Wàt had ik toch zonder jullie gemoeten?
Sommige mensen hebben een beschermengel,
één die ze niet kunnen zien.
Vraag me dus met regelmaat af;
waar ik dan 3 zichtbare aan verdien.
Soms ben ik open, soms schaam ik me dood,
bij de weg: verft 1 van jullie de haren ff rood?
Zo dat dan iedereen die ons vieren samen zou zien zegt:
het is dan Snieders, maar ze lijken verdorie net echt!
Zonder nu arrogant te geraken:
Dáár zouden ze eens een film van moeten maken.
(al is het soms niet te filmen)
Dank en een knipoog:
Van DE Snieders aan zijn Angels.
Reacties op dit gedicht
| Marina van Vledder: | Zaterdag, maart 28, 2009 23:38 |
| haal even zo een carnaval spuitbus rood op ;) kan je iedereen lekker tijdelijk zo rood mee maken als je wenst! | |
| Aquelle: | Zaterdag, maart 28, 2009 17:06 |
| De één is bruin, de anders zwart, laten we bruin het nieuwe rood noemen en dan zijn we compleet. Goodmorning Snieders! |
|
| Omni Allumini: | Zaterdag, maart 28, 2009 13:23 |
| ik heb alle kleuren al gehad :) jammer voor je.. ik heb wel sproeten (naargelang de zon wil schijnen) telt dat ook? x | |
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||