Interne strijd...
De interne revolutie,
heeft vele veranderingen teweeg gebracht.
Er wordt echter nog steeds gevochten,
de één is bedroefd, terwijl de ander lacht.
Gevoel en verstand,
Leven beide nog in hun eigen wereld,
de grenzen worden nog continu bewaakt.
De muur die beide ooit scheidde,
is al wel in verval geraakt.
De confrontatie tussen beide werelden,
brengt een cultuurshock met zich mee.
Wie deze slag zal winnen?
Ik heb vooraf geen enkel idee.
Mijn verstand zegt dat ik blij moet zijn,
blij met hoe alles nu gaat.
Lastig is alleen, dat op sommige momenten,
het gevoel hier lijnrecht tegenover staat.
Ik dacht alles nu wel aan te kunnen,
zonder te vervallen in onzekerheid.
Maar dat is nu nog dromen,
misschien kan ik het na verloop van tijd.
Op een bepaald moment voel ik me open,
rustig, gevoelig, dat is toch wel raar.
Want op hetzelfde moment voel ik ook twijfel,
ben ik met sommige beslissingen nog lang niet klaar.
Ik merk dat ik nu van bepaalde opmerkingen kleur,
dat betekent dat ze me nu raken,
dat is al een hele stap geweest, dat weet ik,
maar mijn gedachtenvuur wil maar niet staken.
Het gevoel gaat steeds meer een rol spelen,
maar het gaat veel dieper dan ik misschien wel wil.
Hoe vind ik nu mijn eigen grenzen?
Wie of wat is hierin de spil?
Mijn verstand heeft een besluit genomen,
maar wordt nu door het gevoel belaagd.
Wat ik wil is een beetje eenheid,
is dat dan teveel gevraagd?
De revolutie heeft zijn sporen nagelaten,
dit voelt toch op zich wel goed.
Maar de eenheid is soms ver te zoeken,
omdat de strijd nog altijd woedt.
Voor ik nog meer onenigheid aanzwengel;
ik hoop maar op wat hulp van een reddende engel.
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Dinsdag, maart 31, 2009 01:44 |
| prachtig verwoord... liefs Tina. |
|
| Aquelle: | Zondag, maart 29, 2009 19:05 |
| Hint: zelfs Charlie moest zijn angels bellen... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||