Ik ben niet van steen, heb soms ook wel gevoel. Al ben ik gebroken toch heb ik een doel. Nooit mijn bedoeling een ander te breken want ik ken dat gevoel. Heb ooit eens iemand vertrouwt, volledig op hem gebouwd. Alles gelooft wat hij zei en gedaan wat hij vroeg. Ik was een meisje wat een label op zich droeg. Was een bezit zonder ik het wist en alles werd voor me beslist. Werd vernederd en bedrogen, voor mijn eigen ogen. Toch zei ik niets en hield ik me stil. ‘’Is dit dan echt wat ik wil?’’Altijd mijn mond gehouden, had nooit tegen spraak. Dat was de fatale klap, die was raak. Nooit aan gevolgen gedacht, ik redde me wel alleen. Ik had dit dan ook nooit verwacht. Vertrouwen in mensen is geschaad. Leef elke dag met gevoel van verraad. Geloof niet meer wat iemand mij zegt, al meent hij het zo echt. Wat hij mij ooit heeft aan gedaan, moet ik nu, jaren later, weerstaan en proberen verder te gaan. Ik houd me nu vast en ik laat ook even niet meer los. Al weet hij mijn verhaal niet en is hij ook niet degene die dat in een keer ziet. Toch geloof ik erin dat zelfs wij, al gaat het niet zo perfect, alles kunnen weerstaan. En na een jaar nog steeds naast elkaar staan. Ik houd me vast aan jou en aan familie. Vrienden zijn mijn winst en mijn jackpot heb ik al binnen. Maar probeer de volgende keer als je over me praat, wat minder dingen te verzinnen. Al kijk je me raar aan en zal ik er altijd anders bij staan. Voor jou zal ik niet uit de weg gaan.