vergetelheid
in waanzin schuur ik mij
langs zware muren
struikel af en toe
in de gaten van het denken
raak bedolven onder ellende
tot ik me overgeef
aan chaos
van vergetelheid
de nacht donker en stil
voor altijd bij me blijft
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Maandag, maart 30, 2009 23:19 |
| heel mooi geschreven, trusten, liefs Tina. |
|
| Cora (ZIJ): | Maandag, maart 30, 2009 13:43 |
| Dat hoofd van ons staat ook niet stil, maar ook al is het donkerder dan donker, kijk bij jezelf naar binnen, zo donker is het allemaal niet als dat wij soms denken :) liefs, |
|
| Hieronymus: | Maandag, maart 30, 2009 11:29 |
| De momenten dat je alles van je af kunt zetten zijn schaars. Mooi beschreven Tine. Liefs Ronny |
|
| roosjerood: | Maandag, maart 30, 2009 10:08 |
| prachtig ,wens je veel sterkte | |
| _Lieverdje_: | Maandag, maart 30, 2009 08:43 |
| prachtig geschreven liefs |
|
| switi lobi: | Maandag, maart 30, 2009 08:20 |
| Wens je warme lichtjes op momenten dat de nacht het donkerst lijkt.. Lieve knuffel, switi lobi |
|
| Artifex: | Maandag, maart 30, 2009 08:05 |
| Warme knuffel.... Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||